من دیروز از وین برگشتم و فکر می کنم چیزهایی یادگرفتم که میتونه برای بقیه همکاران هم مفید باشه
شرکت در workshop هم ایده های زیادی به شما میده و هم باعث میشه دوستان جدیدی پیدا کنید . قبل از این جلسات کسانی که در سمینار شرکت کردند خیلی بی تفاوت از کنار هم میگذرند باز کردن بحث یک مقداری مشکله اما وقتی با هم توی این workshop ها آشنا شدید دوستان زیادی دارین که حتی بعد از سمینار هم می تونین رابتون رو حفظ کنید. به نظر من رد و بدل کردن e-mail رو بزارین برای روز آخر . اینطوری وجهتون بهتر حفظ میشه .
یه بهونه خوب که برای رد و بدل کردن e-mail می تونه فرستادن عکسی که ازش گرفتین باشه.
یا من یه دوست هلندی پیدا کردم و قرار شد برای pocket pc چند تا برنامه کرک شده بفرستم ..
می تونین براشون در مورد پوسترتون و کارتون توضیح بدین .
در مورد تفاوتهای رشته داروسازی اونجا و کشور خودتون و ..
من 2 تا ایرانی باحال که در فنلاند و نروژ داروساز بالینی بودن پیدا کردم که کلی چیز بهم یاد دادن.
اینکه اگه قراره کشوری رو برای ادامه تحصیل یا کار انتخاب کنی باید بدونی که دونستن زبان بوی اون کشور یک فاکتور خیلی مهمه .یعنی در واقع بایستی قید خیلی از کشور های اروپایی رو زد . کشور هایی مثل انگلیس و خصوصا استرالیا و کانادا که مهاجر پذیرن گزینه های بهتری هستند.
من یک سایت مربوط به داروسازان ایرانی در کانادا رو قبلا پیدا کرده بودم که فکر میکنم با این حساب برای گرفتن اطلاعات در مورد وضعیت اونجا میتونه مفید باشه : www.ICPharmacist.com
نکنه بعدی پیدا کردن استادی در ایران که ارتباط خوبی با استادی در کشور مقصد داشته باشه و شما بتونین با دعوتنامه اون شخص راهی بشید .یعنی در واقع
- سطح علمی تون رو تا اونجا که ممکنه با مطالعه text بالاببرید
- زبان مقصد رو کامل مسلط بشید
- استاد راهنماتون یا مشاورتون رو کسی انتخاب کنید که موقعیت و اعتبار خوبی داشته باشه
- دوره طرحتون رو سعی کنید جایی باشید که در ارتباط مستقیم با محیط دانشگاهی باشه
تا میتونین در workshop هایی که بهتون گواهی معتبر میدن شرکت کنید.
در مورد هزینه هم ظاهرا هر دانشجو فقط ساعات محدودی در هفته مجاز به کار هست که بنا به قوانین هر کشور متفاوته.
فرم های شرکت در سمینار های بعدی .خبر نامه ها و ... رو همونجا پر کنید.
مثلا من با پرکردن فرم در محل عضو انجمن داروسازان اروپایی شدم بدون اینکه هزینه ای پرداخت کنم.
چند روز قبل از خروج یکبار اون مسیر رو برین check in رو انجام بدین .یعنی شماره صندلی تون رو انتخاب کنید و سالنی که بایستی باشید و چه ساعتی باید فرودگاه باشید رو هم بگیرید.
توی ایستگاه cat میتونین بارتون رو تحویل بدین و فرودگاه ایران تحویل بگیرید
فقط بدونین که
- اگه بارتون بیستر از حد مجاز 20 کیلو باشه به ازای هر کیلو باید 28اویرو جریمه بدین
- اگه چیز فلزی داخل چمدونتون باشه بدون اجازه و حتی حضور شما-نمی دونم تو ایران یا همونجا- قفلشو میشکونن و بازرسی میکنن
-------------------------------------------------------------------------------------------------------
کمی دو مورد وین
انتظار یک شهر مدرن رو نداشته باشید . چونکه کاملا با یک بافت قدیمی دست نخورده از زمان جنگ جهانی دوم روبرو میشید !
اثری از آرایش روی صورت خانمها نمیبینید! مطلقا! نه کرم پودر .نه خط چشم نه ریمل نه رژ نه حتی عطر و ادکلن!
باور کنین جدی میگم!
فقط پیرمردها هستند که کراوات می زنن و پیدا کردن کسی که کت و شلوار پوشیده کار سختیه
+ لازم نیست برای شرکت در سمینار لباس خاص یا مثلا کت و شلوار بپوشید . کاملا راحت لباس بپوشید
برخلاف اون چیزی که من شنیده بودم هم در سمینار و هم در ارتباط با مردم عادی ملیت ایرانی کاملا باعث افتخاره .
جالبه . توی مترو از کسی آدرس پرسیدم و . بعد ازم پرسید توریسی کفتم نه دانشجو هستم و برای شرکت در سمیناری اینجا اومدم پرسید چی می خونی گفتم داروسازی . گفت از پرشیا اومدی؟!!! منو میگی ! گفتم از کجا فهمیدی ؟ گفت بیشتر کسانی که از ایران می آن دکتر هستند . موقع خداحافظی هم دستشو آورد روی سینشو گفت سلام!!
یا یک شب برخلاف محاسبه ام نتونستم به مترو برسم. حالا شاعت نزدیک 1 شبه .معلوم شد که یکسری night line هست که اول یک دور دور مرکز شهر میزنه و بعد هر کدوم به یک مسیرمیره .
خلاصه از یه جوون مو بلند پرسیدم خودشم درست نمی دونست بعد پرسید کجاییم وقتی فهمید ایرانیم گفت که یکی از دوستاش هم ایرانیه و اینجا کامپیوتر میخونه .خلاصه بنده خدا کارشو ول کرد و نیم ساعتی باهام پیاده اومد و گپ زدیم و منو به اون ایستگاه رسوند.
اونجوری که اینجا تبلیغ میشه بی احساسن و یخن و ... نه واقعا من که عکسشو دیدم.
کلا ایرانیها رو Most educated and rich! می دونن.
یا یک شب دیگه از یک سیاه پوست آدرس پرسیدم وقتی فهمید از ایرانم گل از گلش شکفت می گفت مادرش شیرازیه و ایرانی میدونه! اما خیلی دست و پا شکسته حرف میزد..
و بازهم برخوردهای اینطوری بود که با دیده تحسین به ایرانیها نگاه میکنند
ایرانی هم اونجا اینطوری که شنیدم زیاده من حتی یه ایرانی رو توی مترو از قیافش تشخیص دادم حدود 12 سالی بود که اینجا بود یادم نسیت چی میخوند. جاهای خوب شهر و مرکز خرید معروفشون-گویا بزرگترین در اروپاست scs - رو روی نقشه بهم نشون داد.
-داشتن یک قطب نمای کوچیک میتونه خیلی به پیدا کردن راهتون روی نقشه کمک کنه
اینکه بدونین الان روتون به کدوم وره خیلی بهتره تا اینکه یک چهار راه پیدا کنین و با مقایسه اسم خیابونا تو نقشه و چیزی که میبینین بفهمین به کدوم سمت وایسادین و کدوم وری باید برید.
خلاصه اینکه هیچ نگرانی بابت ارتباط برقرار گردن اونجا نداشته باشید.
حتی یه بار یه پیرزن اتریشی باهام اومد تا فلان ایستگاه رو بهم نشون بده.
تعارف یه آدامس یا بلوط پخته شده یا سیگار کلی براشون عجیبه . یکی که بهش بلوط تعارف کردم فکر کرد من ایتالیایم . گفت چاو !
ایتالیاییها کلا از لحاظ برخوردی و حتی قیافه شبیه ایرانیها هستند. چند تا از workshop ها توسط دانشجوهای ایتالیایی ارائه شد که با سلیقه هم طراحی و ارائه شده بود.انگلیسی رو هم با لهجه باحالی حرف میزنن و چون از کلمات ساده استفاده می کنن راحت میتونین حرفاشونو بفهمین.
به جاش فرانیسویها انقدر انگلیسی رو بد تلفظ مبکنن که هیچی از حرفاشون نمی فهمید.یه بار هم که میخواست از یکی از همکاراش تمجید کنه لفظ Big رو بکار برد که اون بنده خدا هم خودشو یه جوری باد کرد که من کجام چاقه! در نهایت به great تصحیح شد.
غذایی که اونجا توی خیابون زیاده و ما هم اینجا زیاد میخوریم کباب ترکیه kebab doner که قیمتش هم به نسبت مناسبه با یک کولا میشه 5 اویرو . مقایسه کنید با یه بستنی که اونم 5 اویروه.
ما معمولا اینجا euro رو یورو تلفظ میکنیم اما اونجا اویرو تلفظ میشه.
مرکز شهر که بیشتر بناهای تاریخی اونجاست خیلی بزرگ نیست یعنی میتونین قدم زنان بیشترش رو ببینین .
بیشتر ایستگاه های مترو طوری ساخته ده که شما بتونین بارتون رو راحت داخل ببرید. یا معلولین راحت با ویلچرشون داخل و خارج شن. داخل مترو سگها با پوزه بند میتونن بیان .و حتی دوچرختون رو هم میتونین با خودتون وارد واگن کنین.
بیشتر واگن ها مجهز به دستشویی هستند
آها . با اینکه روی تمام دستشوئیها wc نوشته شده اما اگه از یکی بپرشید wc کجاست دیر میفهمه منظورتون چیه . خوب توضیح دادنشم کار سختیه..... اونجا از واژه toilet استفاده می کنن.
شهر واقعا تمیزیه . رانندگیشون هم کاملا بدون استرسه ماشین 2 متریه شما می ایسته .فقط جووناشون نزدیکهای شب که میشه یکمی ویراژ میدن!
پلیس خیلی به چشم نمی آد . اما ظاهرا اونجا باید حواستون به کیفتون باشه چون ممکنه از دستتون بقاپن
اگه سوغاتی می خواین بگیرین شکلات موزارت انتخاب خوبیه.که من توی چند شیرینی فروشی تهران هم دیدم هست.
کلا همه چی اونجا گرونه . اما به جاش مطمئنید که اصلن .
با اینحال اونجا هم از دست جنسهای چینی در امون نمونده!
+ اگه بارتون بیشتر از حد مجاز شد :
-اگه در حد چند کیلو بیشتر نسیت بهتره جریمه بدین و یا امیدوار باشین که جریمه نشید
-اگه بارتون بیشتر از این حرفاست از شرکتهای cargo یا پاریزی میتونین استفاده کنید
قیمتهای شرکت cargo
10 kg – 160 euro
20kg-260 euro
30kg – 360 euro
برای شرکت پاریزی
تا 34kg – 220 euro
و اگه بیشتر از اینها باشه با ایران ایر تماس بگیرید 5865601-4 برای از 50kg به بالا تا با fred بفرستن
من که اضافه بارم حدود 30 کیلو بود با پاریزی فرستادم اما وقتی خواستم از متل چمدونو ببرم فرودگاه بهشون بدم مسئول هتل به اصطلاح خواست لطف کنه و زنگ زد اونجا و اونا هم گفتن که خودشون میآن و بار رو میبرن . منم از خدا خواسته .نگو فقط برای همین اومدن و بردن 75 euro میگیرن خلاصه برای 28 کیلو اضافه بار ناقابل 295 اویرو پیاده شدیم.
اگه این بار رو با تاکسی بفرستید خیلی بهتر تموم میشه.
ادامه دارد...