ایده هایی به رنگ دارو!

خیلی وقته ایده ای توی ذهنمه .اما میدونم که تنهایی از پسش بر نمی آم
یه مرجع خوب برای پیدا کردن معادل ژنریک یک اسم تجاری ناآشنا به صورت دیجیتال - چیزی مثل مارتیندیل - هنوز پیدا نکردم . حتی به ذهنم رسید قسمت آخر کتاب مارتیندیل عزیزم رو ورق ورق کنم. دونه دونه اسکن و بعد OCR کنم . تا اینجاش خیلی وقت نمی گیره اما بعد از اون که جدا کردن و ویرایش میشه خیلی وقت گیره . اگه کسایی مایل هستن در اینکار - غیر تجاری - کمکم کنن بهم خبر بدن . ممنون

"من اینکارو کردم اما با اینکه با چند برنامه OCR خوب هم کار کردم و نتیجه کار احتیاج به کلی ویرایش داره یک نمونه اش رو براتون گذاشتم که ببینید(ایرادات در تبدیل زیاده و روش مطمئنی نیست) . بعد از اینکه سایت مارتیندیل رو پیدا کردم به این نتیجه رسیدم با استفاده از دوره آزمایشی ۱۵ روزش با کمک برنامه هایی مثل OfflineExpolorer و WebZip قسمت Preparation رو بیارم پایین که تا یک قسمتی هم کار پیش رفت اما ماشالا انقدر تعداد زیاده که من بعد از ۶ روز کار فقط تونیسم یک بیستم فقط حرف A رو دانلود کنم. اگه تعداد بچه هایی که حاضرا کمک کنن حدود ۲۰ نفر بشه میشه توی یکی دو ماه دانلود کرد و چند ماه بعد هم وقت گذاشت و توی Access وارد کرد . یه نمونشم میزارم ببینید(نمونه فایل اکسس - نمونه فایل اکسل). احتمالا راهنمای کار با اون برنامه ها رو هم مینویسم تا کسایی که مایلن کمک کنن."
حدود ۳۰۰۰ اسم تجاری دانلود شده که به صورت خام و پردازش نشده از اینجا میتونین دریافت کنید. فرمت فشرده سازی با برنامه 7zip است که حجم ۱۶ مگابایتی را به کمتر از نیم مگابایت تبدیل کرده ! با برنامه WinZip به حجم ۶ مگابایت و با برنامه WinRar به حجم ۵ مگابایت رسیده . بد نیست شما هم این برنامه فشرده ساز قوی را دانلود کنید از اینجا.


در مورد آینده داروسازی ؟

این وضعیت رو تصور کنید :
بیمار به مطب میره . معاینه میشه و پزشک معالج داروهایی که براش تجویز می کنن رو توی کامپیوتر وارد میکنن . بعد این اطلاعات به نزدیکترین داروخانه از طریق یک شبکه داخلی فرستاده میشه و بعد داروها با بروشور و توضیحات به آدرس بیمار با پیک فرستاده میشه. نمونه در آمریکا
مزایا : داروخانه مدیریت بهتری روی درخواستها میبینه . دیگه مشکلی مثل ازدحام در داروخانه و عجله و بی دقتی دیده نمیشه . و همینطور فضای کمتری در داروخانه نیاز هست . فرصت بیشتری برای بررسی نسخه . بررسی تداخلات و شرایط بیمار فراهم میشه و وظایف علمی داروساز هم بهتر انجام میشه

معایب : بر طبق قانون تحویل نسخه به بیمار صرفا بایستی توسط دکتر داروساز انجام بشه - ارتباط مستقیم و صمیمی بیمار با داروساز از بین میره - احتمال پرسش و توضیح بیشتر خواستن کمرنگ میشه -
راه حل : اصلاح قانون به اینصورت که بیمار توسط یک داروساز تحت نظارت و پایش قرار بگیره
پرونده ای برای بیمار تشکیل بشه و بسته به نیاز متناوبا از طرف داروساز با بیمار تماس گرفته بشه و در مورد کارایی و احیانا بروز عوارض یا مصرف صحیح داروها سوال شود .

چه اشکالی داره از بیمارانی که مایل هستند برایشان پرونده پزشکی در داروخانه تشکیل بشه . جلسات خصوصی مشاره دارویی داشته باشن و پیگیری درمانی برایشان صورت بگیره هزینه جدایی درنظر گرفته بشه؟

مشکل اصلی که وضعیت داروسازی رو به رکود کشانده نداشتن توجیه اقتصادی برای ارائه کار علمی در داروخانه هست. اگه قوانین به نحوی باشن که بین میزان عرضه اطلاعات و کارعلمی انجام گرفته بر روی نسخه با میزان دریافت هزینه تعادل منطقی بوجود بیاد . در اینصورت ما شاهد تقویت انگیزه ها برای ارائه کارعلمی . وجود رقابت بین داروخانه های مختلف برای جذب داروسازان برتر و ایجاد رقابت سازنده در بین داروسازان برای بالاتر بردن توانایی های علمی و ارتباطی خواهیم بود. به عقیده من این اتفاق یک رویداد گریز ناپذیر است که دیر یا زود بایستی در این مملکت رخ دهد. شما وقتی انگیزه ای برای نگه داری کوهی از داده ها در ذهن خود نداشته باشید دیر یا زود زحماتی که برای بدست اوردنشان کشیده اید بر باد خواهد رفت . تا وقتی عملا داده های خود را بکار نبرید صرفا خود را زحمت بی حاصل داده اید.

حداقل در این برهه قدم اول تعیین صحیح و معقول تعرفه حق فنی بر اساس تعداد اقلام دارویی است. نه چیزی که اکنون میبینیم ( جمع اقلام؟؟ بالاتر یا پائینتر از ۱۰۰۰ تومان؟؟) بر کدام قاعده استوار است؟

خوشبختانه اکثر داروخانه های کشور به کامپیوتر هم مجهز شده اند و دیر یا زود مجبور به استفاده online خواهند بود.

داروها را میتوان به دو دسته تخصصی و عمومی تقسیم بندی کرد و حق فنی جداگانه ای برای هر دسته دارو تعیین نمود.

می توان ۲ تا ۴ حق فنی مختلف برای تعداد اقلام دارو در نظر گرفت مثلا تک قلم ۱۰۰ تومان ۲ تا ۳ قلم ۳۰۰ تومان بین ۴ تا ۵ قلم ۵۰۰ تومان و بیشتر از ۵ قلم ۱۰۰۰ تومان.
تقسیم بندی برای وقت صرف شده کارائی ندارد . مثلا شمردن ۳۶ عدد کپسول امگا-۳ کار وقت گیریست اما صرف وقت برای چنین کارهایی اصلا ملاک مقبولی نیست.

داروساز باید بسرعت حجم انبوهی از تقاضا ها را پاسخ دهد تا بتواند درامد متوسط در روز داشته باشد. یعنی اگر انگیزه هم باشد(غیر مادی) وقت نیست! و اگر قرار باشد در داروخانه ای شلوغ شما برای هر بیمار حداقل وقت یک ربع در نظر بگیرید بایستی در داروخانه را بعد از مدتی گل بگیرید چون نمی توانید حتی حقوق پرسنل را پرداخت کنید.

معضل بعدی که باعث رکود وضعیت داروسازی در ایران شده نداشتن مسئولیت واضح و مستقیم در امر درمان است. یعنی مساله ای که قانونا میتواد برای داروساز مشکل ایجاد کند مثلا این هست که تحویل دارو با نسخه پزشک مطابقت نداشته باشد نه اینکه چرا توضیح کافی در مورد مصرف دارو داده نشد؟. چرا تداخلات نسخه بررسی نشد؟ چرا وقتی اشتباه علمی واضح در نسخه دیدید اقدامی انجام داده نشد؟ و...

یعنی نداشتن اجبار برای بالا و بروز نگه داشتن معلومات . چون بازخواستی وجود ندارد.

معضل دیگر نبود قدرت قانونی برای اعمال نظر و تغییر در فرایند درمان است.که البته چندان پر اهمیت نیست چون تقریبا همه پزشکان خصوصا نسل جدیدتر توجیه و مشاوره منطقی داروساز در انتخاب و یا تنظیم دوز دارو را قبول میکنند و این دیگر به هنر داروساز در ارتباط برقرار کردن با همکار پزشک خود مربوط میشود .

مساله بعدی نبود فرهنگ مناسب درمانی در بین بیماران است. بیمار اهمین نقش داروساز را نمیداند. از داروساز توقع خاصی ندارد. به حداقل دریافت اقلام نسخه در داروخانه کفایت میکند و .. و در نهایت برایش حداقل از لحاظ علمی تفاوت چندانی نمی کند که کدام داروساز؟....


داشتم در مورد چاره فکر میکردم . درد دلهای داروسازان و پزشکان در مورد گرفتن بدون نسخه دارو بدون هیچ ضابطه ای و .. (در واقع مشکل اینه که داروسازها نمیتونن یک تنه با فرهنگ غلط درمانی مردم مبارزه کنندو همین فرهنگ برای پزشکان هم مواقعی که بیمار درخواست نوشتن داروی خاص رو میکنه و پزشک هم با اکراه قبول میکنه وجود داره.. کسی از درگیر شدن به بهای هیچ استقبال نمیکنه .) در واقع مشکل باید با تغییر فرهنگ مردم حل بشه. چطور؟
مثلا مشکل فرهنگ ترافیکی . با وجود تمام اعتراضات به نحوخ برخوردها و رسیدگیها . چیزی که بیشتر از همه مردم رو وادار به رعایت نظم در رانندگی میکنه . درک این نکته که بهتر راندن به نفعشونه نیست .بلکه نگرانی از جریمه سنگینه (متاسفانه اکثرا اینطوره).
چندین راهکار میشه برای ارتقا دانش مردم ارائه داد. برنامه های تبلیغی در صدا و سیما که توسط انجمنهای پزشکی و دارویی تهیه بشه و
میتونن با تغییر قیمت دارو و افزایش سهم بیمه ها هم این مشکل رو تاحد زیادی حل کنند
مثلا فرض کنید قیمت داروی تولید داخلی ۱۰۰ تومان باشه که ۳۰٪ رو الان بیمار و ۷۰، رو بیمه پرداخت میکنه.
اگه این قیمت بشه ۳۰۰ تومان(و این ۲۰۰ تومان افزایش قیمت مستقیما به بیمه تعلق بگیره ) و بیمار ۱۰٪ و بیمه ۹۰٪ قیمت دارو را پرداخت کنه (عملا هیچ تغییر پرداختی صورت نمی گیره بیمار همان ۳۰ تومان و بیمه ۷۰+۲۰۰ تومان) .
برای بیماری که میخواد با دور زدن پزشک دارو رو از داروخانه تهیه کنه سدی (غیر اخلاقی ) ایجاد میشه . گردش مالی بیمه افزایش پیدا میکنه و توان پرداخت دیون عقب افتاده خودش رو بدست میاره . دردسر داروخانه ها برای کلنجار رفتن با بیمار برای ندادن داروی بدون نسخه کمتر میشه. آرامش بیشتری برای کار داروساز فراهم میشه . قدر دارو بهتر دونسته میشه .
قاعدتا بیمه ها هم باید تمام داروهای موجود در لیست ژنریک رو هم (همونطور که در قانون آمده ولی اجرا نمیشه ) رو به گردن بگیرن تا برای بیمار بیمه شده خدای نکرده دغدقه مالی ایجاد نشه و...
لطفا نظر خودتون رو منتقل کنید.

من نظر یکی از داروسازان تقریبا جوان رو که چند سال تجربه اداره داروخانه دارن رو هم منتقل کنم:
نظرشون این بود که حق فنی برداشته بشه و بجاش مارژین سود دارو افزایش یدا کنه و اگه بیماری تمایل به دریافت مشاوره داشت در محل مخصوص و با صرف وقت کاقی مشاوره دریافت کنه و حق مشاوره (معادل حداقل حق مشاوره روانپزشکان یا روانشناسان) دریافت بشه . بیمه ها هم بخشی از هزینه مشاوره رو تقبل کنند.
لطفا در مورد این نظر هم دیدگاهتون رو منتقل کنید.

من امروز به ذهنم رسید : احتمالا طرفداران حق فنی صفر تومان برای جمع اقلام زیر ۴۰۰ تومان میخواستند مشکلی که دیده میشد (مریض میبینه برای داروهای ارزان قیمت دارو بدون نسخه ارزانتر از با نسخه بیمه میشه) را حل کنند . درحالیکه خواسته یا نا خواسته به حرفه داروسازی توهین کردند. حق فنی صفر تومان یعنی عملا نادیده گرفتن شغل داروسازی. یعنی داروساز باشه یا نباشه فرقی نمیکنه . یعنی آقاجون داروساز هیچ!!
یعنی اگه شما بعنوان داروساز نسخه ارزان بدی دست مردم ! داروساز نیستی؟!
یعنی کاری که در داروخانه انجام میشه اگه دارو ارزان باشه . هیچه؟!
یعنی پزشکان محترم . لطفا برای حفظ شان داروسازان نسخه ارزان ننویسید!
یعنی فرقی نمیکنه داروی زیر ۴۰۰ تومان رو از کجا بگیری؟؟
یعنی ارزش وجود داروساز به قیمت داروییه که بدست بیمار میده؟؟!!

شما میتونین حق فنی صفر رو جور دیگه ای معنی کنین؟؟؟؟؟


میتونستن لااقل با در نظر گرفتن حق فنی ۵۰ تومانی!! اینقدر حماقتشون رو به رخ نکشند!( با عرض پوزش ).
ضمن اینکه بکل فلسفه حق فنی بر اساس قیمت دارو از پایه بی معنیه.(